Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to be envious of

  • 1 invidus

        invidus adj.    [in+VID-], envious, envying: imperator: invida me spatio natura coercuit, O.: populus, N.: aegris, H.: laudis invidus.—As subst, an envious person, hater: Invidus alterius macrescit rebus opimis, H.: istos invidos di perdant, T.: ea agere inter invidos, S.: mei: nox coeptis, unfavorable, O.: fatum, Ph.: Et iam dente minus mordeor invido, H.
    * * *
    invida, invidum ADJ
    hateful, ill disposed, hostile, malevolent; envious, jealous, grudging

    Latin-English dictionary > invidus

  • 2 invidus

    invĭdus, a, um, adj. [invideo], envious (class.):

    neque ambitiosus imperator neque invidus,

    Cic. Mur. 9, 20:

    invida me spatio natura coercuit,

    Ov. Tr. 2, 531:

    Lycus,

    Hor. C. 3, 9, 23.— Subst.: invĭdus, i, m., an envious person, a hater:

    invidus alterius macrescit rebus opimis,

    Hor. Ep. 1, 5, 27; Verg. Cul. 5.—Mostly plur.:

    mei,

    Cic. Fam. 7, 2, 3:

    istos invidos di perdant,

    Ter. Hec. 3, 5, 19; Tac. Dial. 34:

    invidi, malevoli et lividi,

    Cic. Tusc. 4, 12, 28:

    tui invidi,

    id. Fam. 1, 4, 2. — With dat.:

    o Fortuna viris invida fortibus,

    Sen. Herc. Fur. 524:

    aegris,

    Hor. Ep. 1, 15, 7.—With gen., envious of a thing:

    laudis invidus,

    Cic. Fl. 1, 2:

    ille Martini non invidus gloriarum,

    Sulp. Sev. Dial. 3, 17, 5.— Absol.:

    populus invidus etiam potentiae in crimen vocabantur—domum revocat,

    Nep. Timoth. 3, 5.—Also of inanim. and abstr. things:

    noxque fuit praeceps, et coeptis invida nostris,

    hostile, inimical, unfavorable, Ov. M. 9, 485:

    invida fata piis,

    Stat. Th. 10, 384:

    fatum,

    Phaedr. 5, 6, 5:

    fatorum series,

    Luc. 1, 70:

    cura,

    Hor. Ep. 1, 10, 18:

    et jam dente minus mordeor invido,

    id. C. 4, 3, 10:

    taciturnitas,

    id. ib. 4, 8, 24:

    aetas,

    id. ib. 1, 11, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > invidus

  • 3 aemulus

        aemulus adj.    [2 IC-, AIC-], striving earnestly after, emulating, rivalling, vying with, emulous: laudis: studiorum: itinerum Herculis, L. — Envious, jealous, grudging, malicious: Triton, V.— As subst, a rival: alqm tamquam aemulum removere. — Of things, rivalling, comparable, similar: tibia tubae, H.: Carthago inperi Romani, S.
    * * *
    I
    aemula, aemulum ADJ
    envious, jealous, grudging, (things) comparable/equal (with/to)
    II
    rival, competitor, love rival; diligent imitator/follower; equal/peer

    Latin-English dictionary > aemulus

  • 4 līvidus

        līvidus adj. with sup.    [LIV-], of a leaden color, bluish, blue: vada, V.: racemi, H.: lividissima vorago, Ct.— Black and blue, livid, bruised: armis Bracchia, H.: Ora livida facta, O.— Making livid, deadly: Livida materno fervent adipata veneno, Iu.—Fig., envious, invidious, spiteful, malicious: malevoli et lividi: nos lividus odit, H.: obliviones, i. e. destructive of praise, H.
    * * *
    livida, lividum ADJ
    livid, slate-colored; discolored by bruises; envious, spiteful

    Latin-English dictionary > līvidus

  • 5 invidendus

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invidendus

  • 6 invideo

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invideo

  • 7 liveo

    līvĕo, ēre, v. n. [for pliveo; Gr. pelios, pellos, dark-blue; cf.: pullus, pallidus], to be of a bluish color, black and blue, livid:

    livent rubigine dentes,

    Ov. M. 2, 776:

    livere catenis,

    Prop. 4 (5), 7, 65.—
    II.
    Trop., to be envious, to envy (mostly poet. for invideo).
    (α).
    Absol.:

    livet Carinus, rumpitur, furit, plorat,

    Mart. 8, 61, 1; Stat. Th. 11, 211.—
    (β).
    With dat., to envy:

    livere iis, qui eloquentiam exercent,

    Tac. A. 13, 42:

    qui mihi livet,

    Mart. 6, 86, 6; 11, 94, 1.—Hence, lī-vens, entis, P. a.
    A.
    Bluish, lead-colored, black and blue, livid:

    plumbum,

    Verg. A. 7, 687:

    pruna,

    Ov. M. 13, 817:

    crura compedibus,

    id. Am. 2, 2, 47:

    oculi in morte,

    Stat. Th. 1, 617:

    venenum,

    Sil. 2, 707.—
    B.
    Envious:

    quid imprecabor, o Severe, liventi?

    Mart. 8, 61, 8.— Adv.: līventer, lividly, Paul. Petr. 4, 192.

    Lewis & Short latin dictionary > liveo

  • 8 obliquus

    oblīquus ( oblīcus, v. Orthogr. Vergl. p. 449 Wagner), a, um, adj. [ob and liquus; root lek-; Gr. lechrios, lechris, slantwise (cf.: loxos, Loxias); Lat. licinus, limus, luxus, luxare], sidelong, slanting, awry, oblique (freq. and class.; cf.: transversus, imus).
    I.
    Lit.:

    motus corporis, pronus, obliquus, supinus,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    hos partim obliquos, partim aversos, partim etiam adversos stare vobis,

    on one side of you, sideways, id. Rep. 6, 19, 20:

    obliquo claudicare pede,

    Ov. Am. 2, 17, 20:

    sublicae,

    Caes. B. G. 4, 17:

    ordines,

    id. ib. 7, 73:

    iter,

    id. B. C. 1, 70:

    obliquam facere imaginem,

    a side-likeness, profile, Plin. 35, 10, 36, § 90:

    chordae,

    i. e. of the triangular harp, Juv. 3, 64:

    verris obliquum meditantis ictum Sanguine donare,

    Hor. C. 3, 22, 7:

    obliquo dente timendus aper,

    Ov. H. 4, 104:

    rex aquarum cursibus obliquis fluens,

    id. M. 9, 18:

    radix,

    id. ib. 10, 491:

    obliquo capite speculari,

    Plin. 8, 24, 36, § 88:

    non istic obliquo oculo mea commoda quisquam Limat,

    with a sidelong glance, an envious look, Hor. Ep. 1, 14, 37:

    non obliquis oculis sed circumacto capite cernere,

    Plin. 11, 37, 55, § 151:

    obliquoque notat Proserpina vultu,

    Stat. S. 2, 6, 102.— Adverbial phrases: ab obliquo, ex obliquo, per obliquum, in obliquum, obliquum, from the side, sideways, not straight on:

    ab obliquo,

    Ov. R. Am. 121:

    nec supra ipsum nec infra, sed ex obliquo,

    Plin. 2, 31, 31, § 99:

    serpens per obliquum similis sagittae Terruit mannos,

    Hor. C. 3, 27, 6:

    cancri in obliquom aspiciunt,

    Plin. 11, 37, 55, § 152: obliquum, obliquely, askance:

    oculis obliquum respiciens,

    App. M. 3, p. 140.— Comp.:

    quia positio signiferi circa media sui obliquior est,

    Plin. 2, 77, 79, § 188.—
    II.
    Fig.
    A.
    Of relationship, not direct, collateral ( poet. and late Lat.):

    obliquum a patre genus,

    i. e. not born of the same mother with myself, Stat. Th. 5, 221:

    obliquo maculat qui sanguine regnum,

    by collateral consanguinity, Luc. 8, 286; cf.:

    tertio gradu veniunt... ex obliquo fratris sororisque filius,

    Paul. Sent. 4, 11, 3.—
    B.
    Of speech.
    1.
    Indirect, covert:

    obliquis orationibus carpere aliquem,

    Suet. Dom. 2:

    insectatio,

    Tac. A. 14, 11:

    dicta,

    Aur. Vict. Epit. 9:

    verba,

    Amm. 15, 5, 4.—
    2.
    In a bad sense, envious, hostile (post-class.):

    Cato adversus potentes semper obliquus,

    Flor. 4, 2, 9.—
    3.
    In gram.
    a.
    Obliquus casus, an oblique case (i. e. all the cases except the nom. and voc.), opp. rectus:

    alia casus habent et rectos et obliquos,

    Varr. L. L. 8, § 49 Müll.—
    b.
    Obliqua oratio, indirect speech: apud historicos reperiuntur obliquae allocutiones, ut in T. Livii primo statim libro (c. 9): urbes quoque, ut cetera, ex infimo nasci;

    deinde, etc.,

    Quint. 9, 2, 37:

    oratio,

    Just. 38, 3, 11.— Hence, adv.: oblīquē, sideways, athwart, obliquely.
    A.
    Lit. (class.):

    quae (atomi) recte, quae oblique ferantur,

    Cic. Fin. 1, 6, 20:

    sublicae oblique agebantur,

    Caes. B. G. 4, 17, 9: procedere. Plin. 9, 30, 50, § 95:

    situs signifer,

    id. 2, 15, 13, § 63.—
    B.
    Trop., indirectly, covertly (post-Aug.):

    aliquem castigare,

    Tac. A. 3, 35:

    perstringere aliquem,

    id. ib. 5, 2:

    admonere,

    Gell. 3, 2, 16:

    agere,

    id. 7, 17, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obliquus

  • 9 aemulātiō

        aemulātiō ōnis, f    [aemulor], rivalry, emulation, competition: inter alquos, N.: gloriae, L.: honoris, Ta.: vitiosa.— Plur, jealousies, C.
    * * *
    rivalry, ambition; unfriendly rivalry; (envious) emulation, imitation

    Latin-English dictionary > aemulātiō

  • 10 aemulor

        aemulor ātus, ārī    [aemulus], to rival, vie with, emulate, strive to excel: eius instituta: Agamemnonem, N.: studia, L.: virtutes, Ta.—To envy, be jealous of: iis qui, etc.: mecum, L.: inter se, Ta.
    * * *
    aemulari, aemulatus sum V DEP
    ape, imitate, emulate; be envious, jealous of, vie with a rival; copy (book)

    Latin-English dictionary > aemulor

  • 11 in-iūstus

        in-iūstus adj.    with comp. and sup, unreasonable, unsuitable, oppressive, excessive, improper, severe, burdensome: iusta iniusta omnia obsequi, humor you in everything, T.: onus: fascis, V.: supplicia, S.: faenus, L.—Unjust, wrongful: noli tam esse iniustus: noverca, V.: arma, L.: iniusto carpere dente, envious, O.: quid autem hoc iniustius quam, etc.: rogatio iniustissima: iniustaque regna tenebat, usurped, O.—As subst n.: Iura inventa metu iniusti, injustice, H.

    Latin-English dictionary > in-iūstus

  • 12 invidēns

        invidēns entis, adj.    [P. of invideo], envious: nocere invidenti.
    * * *
    (gen.), invidentis ADJ

    Latin-English dictionary > invidēns

  • 13 invidia

        invidia ae, f    [invidus], envy, grudge, jealousy, ill-will, prejudice: invidiā abducti, Cs.: invidiam sequi, S.: virtus imitatione digna, non invidiā: Sine invidiā laudem invenire, ungrudgingly, T.: invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus, N.: nobilium, L.: invidia atque obtrectatio laudis suae, Cs.—Person., Envy, O.—Envy, ill-will, odium, unpopularity: gloriā invidiam vicisti, S.: ullā esse invidiā, to incur: mortis illius: res in invidiā erat, S.: habere, to be hated: in summam invidiam adducere: in eum... invidia quaesita est: Non erit invidiae victoria nostra ferendae, i. e. will bring me intolerable hate, O.: venire in invidiam, N.: cumulare invidiam, L.: invidiae nobis esse: pati, O.: intacta invidiā media sunt, L.: Ciceronis invidiam leniri, unpopularity, S.: absit invidia verbo, be it said without boasting, L.: vita remota a procellis invidiarum. —Fig., envy, an envious man: Invidia infelix metuet, etc., V.: invita fatebitur usque Invidia, etc., will reluctantly confess, H.— A cause of envy: aut invidiae aut pestilentiae possessores, i. e. of lands whether desirable or pestilential: summa invidiae eius, L.: Quae tandem Teucros considere... Invidiae est? i. e. why is it odious, etc., V.
    * * *
    hate/hatred/dislike; envy/jealousy/spite/ill will; use of words/acts to arouse

    Latin-English dictionary > invidia

  • 14 invidiōsus

        invidiōsus adj. with comp. and sup.    [invidia], full of envy, invidious: vetustas, O.— Plur m. as subst: omnium invidiosorum animos frangere. —Exciting envy, enviable, envied, causing odium: possessiones: nec caris erat (Pactolus) invidiosus harenis, envied for, O.: invidiosior mors, O.: spes procorum, longed for, O.: solacia, Iu.—Exciting hatred, hated, hateful, odious: damnatio: lex: nomina, L.: laudatrix Venus mihi, O.: neque id dico, ut invidiosum sit in eos, etc., to excite prejudice against: quod fuit in iudicio invidiosissimum.
    * * *
    invidiosa -um, invidiosior -or -us, invidiosissimus -a -um ADJ
    arousing hatred/odium/envy; odious, invidious; envible; envious, jealous

    Latin-English dictionary > invidiōsus

  • 15 līveō

        līveō —, —, ēre    [LIV-], to be black and blue, be livid: livent rubigine dentes, O.— To envy: iis, qui eloquentiam exercent, Ta.
    * * *
    livere, -, - V
    be livid or discolored; be envious

    Latin-English dictionary > līveō

  • 16 līvidulus

        līvidulus adj. dim.    [lividus], inclined to envy, Iu.
    * * *
    lividula, lividulum ADJ

    Latin-English dictionary > līvidulus

  • 17 malīgnus

        malīgnus adj.    [malus+GEN-], ill-disposed, wicked, malicious, spiteful, envious, malignant, malign: volgus, H.: numina, unkind, Iu.: hoc maligno dente carpunt: leges, O.: oculi, V.— Stingy, niggardly: caupones, H.: Maligna facta ilico est, i. e. reserved, T.: fama, slanderous, O.: colles, barren, V.: aditus, narrow, V.: lux, scanty, V.
    * * *
    maligna, malignum ADJ
    spiteful; niggardly; narrow

    Latin-English dictionary > malīgnus

  • 18 sub-invideō

        sub-invideō —, —, ēre,     to be somewhat envious of: tibi.

    Latin-English dictionary > sub-invideō

  • 19 aemulo

    aemulare, aemulavi, aemulatus V TRANS
    ape, imitate, emulate; be envious, jealous of, vie with a rival; copy (book)

    Latin-English dictionary > aemulo

  • 20 malevolens

    (gen.), malevolentis ADJ
    spiteful, malevolent; ill-disposed; disaffected (L+S); envious

    Latin-English dictionary > malevolens

См. также в других словарях:

  • Envious — En vi*ous, a. [OF. envios, F. envieux, fr. L. invidiosus, fr. invidia envy. See {Envy}, and cf. {Invidious}.] 1. Malignant; mischievous; spiteful. [Obs.] [1913 Webster] Each envious brier his weary legs doth scratch. Shak. [1913 Webster] 2.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • envious - enviable — ◊ envious If you are envious, you wish you had something such as a possession, quality, or ability that someone else has. We see them doing things we are not allowed to do, and are envious. I tried hard not to be envious. You say that you are… …   Useful english dictionary

  • envious — envious, jealous, though not close synonyms, are comparable because both carry as their basic meaning that of grudging another s possession of something desirable. Envious stresses a coveting of something (as riches, possessions, or attainments)… …   New Dictionary of Synonyms

  • envious — c.1300, from Anglo Fr. envious, O.Fr. envieus (13c.), earlier envidius (12c., Mod.Fr. envieux), from L. invidiosus full of envy (Cf. Sp. envidioso, It. invidioso, Port. invejoso), from invidia (see ENVY (Cf. envy)). Related: Enviously; …   Etymology dictionary

  • envious — index jealous, resentful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • envious — [adj] jealous, resentful appetent, aspiring, begrudging, coveting, covetous, craving, desiring, desirous, distrustful, fain, grasping, greedy, green eyed*, green with envy*, grudging, hankering, invidious, jaundiced, longing for, malicious,… …   New thesaurus

  • envious — ► ADJECTIVE ▪ feeling or showing envy. DERIVATIVES enviously adverb …   English terms dictionary

  • envious — [en′vē əs] adj. [ME < OFr envieus < L invidiosus < invidia, ENVY] 1. characterized by envy; feeling, showing, or resulting from envy 2. Obs. a) emulous b) enviable enviously adv. enviousness n …   English World dictionary

  • envious — [[t]e̱nviəs[/t]] ADJ GRADED: oft ADJ of n If you are envious of someone, you want something that they have. I don t think I m envious of your success... Do I sound envious? I pity them, actually. ...envious thoughts. Derived words: enviously ADV… …   English dictionary

  • envious — adj. VERBS ▪ appear, be, feel, look, seem, sound ▪ She tried not to appear envious. ▪ become …   Collocations dictionary

  • envious — en|vi|ous [ˈenviəs] adj wanting something that someone else has →↑jealous envious of ▪ Colleagues were envious of her success. ▪ envious looks >enviously adv …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»